Çift Kişilik

         Ertesi gün ders çalışacağını bilerek yatağa yatmaktan daha kötü olan şey ertesi gün olmasıdır. Ve evet şu an o gündeyim. Hayatta her şeyin ilkini seven ben sadece ilk çalışma gününden nefret ediyorum. Her şey o kadar yabancı ki. Bir de bende bukalemun cinsi var herhalde. Anında ortama uyum sağlayıp sanki daha önceki tüm hayatımı öyle yaşamışım gibi davranabiliyorum. Komiteden sonra iki hafta çalışmayınca "Ders çalışmak da ne demek?" sorusu "Neden yaşıyoruz?" sorusundan daha zor gibi görünmeye başladı bana. Sanki tıp 2. sınıfta olan ve daha önce 8 komite bir finale girmiş olan kişi ben değilim. Bir hafta sonra da sanki o kadar eğlenceye katılan, kitap yüzü açmayan, televizyon karşısında sabahlayan kişi gidecek yerine bir moron gelecek. O durumdayken kendimden nefret ediyorum. Benim gibi hoş sohbet bir insan şu kıvama geliyor:
X: Hazan naber?
Ben: Kötü
X: Ne yapıyorsun?
Ben: Ne yapabilirim her zamanki gibi çalışıyorum işte. Ben zaten çalışmak için geldim dünyaya. Eğlenmek bana haram. Yaşamaktan bıktım. Ben bu okulu bitiremeyeceğim zaten niye uğraşıyorum ki?
X: Tamam Hazan hadi görüşürüz.
Ben : Dur daha bitmedi yakarmalarım. Moralim de çok bozuk zaten. Duvarlar üstüme geliyor ...
         X kişisine acıdığım kadar bir de banyodayken sular kesilen insana acırım. Zavallı vatandaş beni az tanıyorsa bir yandan daha 2 gün önce mutlu, neşeli ve eğlenceli olan bu kızın bir anda nasıl bu duruma geldiğini anlamaya çalışırken bir yandan da beni imkansız da olsa teselliye uğraşır.
          2 gün önceye gidelim şimdi
X:Hazan naber?
Ben: Süperim bomba gibiyim.
X:Ne yapıyorsun?
Ben: Alışverişten geldik arkadaşlarla çay içiyoruz. Birazdan tatlı yemeye gideceğiz. Akşam da konser var. Sende gel diyeceğim ama bilet yok. Yarın görüşelim senle takılırız biraz. Şimdi benim kapatmam lazım çok işim var. Çat.
X: :S
           Geçen sene komiteler 2 ayda bir oluyordu ve benim ruh durumum ayda bir geçiş yapıyordu. Şimdi komiteler ayda bir olunca bende 15 günde bir değişim gösteriyorum. Çevremdeki insanlar benim hızlı ve ani geçişlerime benim kadar iyi uyum sağlayamıyorlar. Zor bir insanım kabul ediyorum. Ama 2 haftalık iyi halimin artısı 2 haftalık kötü halimin eksisinden daha fazladır. Yani umarım öyledir. Yoksa çevremde hiç insan kalmayacağına eminim. Mutlu günler :)