Pembe Gözlük

             Sevgili 2017,
             Bu gün seninle son günümüz. Açıkçası "ne güzel bir yıldın, hiç bitmeseydin!" demek isterdim ama senin de bildiğin gibi bana bu sözleri söyleme fırsatı sunmadın. Hayatıma giren bir çok insan gibi bir süre melek gibi gözüküp, 6 ay kadar, sonrasında bana bir ergen deyimi olan "ya bu dünya, başka bir dünyanın cehennemiyse?" dedirtmeyi başardın. Seni canı gönülden tebrik ediyorum.
             Oysa birlikteliğimiz ne kadar güzel başlamıştı. Davullarla halaylarla karşılamıştım seni. "Birlikte çok mutlu olacağız!" demiştim. Sen de aksini iddia etmemiştin. Zaten başlarda çok da eğlenmiştik. Klipler çekmiştik, şarkılar söylemiştik... Her şey harika gidiyordu... Üç aylık bir birlikteliğin ardından mutluluğumuz bir balta darbesiyle hafifçe zedelenmiş olsa da, bana verilen en büyük meziyet olan "kolay unutmak" sayesinde kısa sürede toplamıştık. Hayat güzeldi, sen güzeldin, ben güzeldim..
              Her güzel şeyin bir sonu vardı değil mi? Ama bu kadar da ani ve sert bir son beklemiyordum. Hele ki senden... Çok sevdiğin bir dizinin bir anda final bölümü yapması kadar saçmaydı mutluluğumuzun bitişi. 2015'in ortalarında bana dokunup her şeyin mükemmel olmasını sağlayan sihirli değnek 2017'nin ortasında çat diye kırılmıştı. Külkedisi bile saat 12'de büyünün bozulacağını biliyorken senin bana yaptığın hak mıydı? Düşün ki Külkedisi prensin karşısındayken büyü bozulsa, bir anda evdeki vasat haline dönse hoş olur muydu? Olmazdı. Peki benim suçum neydi? Ben düşerken yükseklerden uçurumlara, aşkın tutmadı ellerdimden ummadığım anda be 2017!
             Tabi tabi çok katkın da oldu bana. Mesela kötü kalpli insanların varlığını ben sende öğrendim. Bayağı, ciddi ciddi, 25 yaşımdan sonra "kötü olmak için kötülük yapan insanlar" diye bir kategori olduğunu kafama vura vura öğrettin. Ben onları hep Türk dizilerindeki uydurma karakterler zannediyordum. Bu yaşıma kadar dünyaya bakarken kullandığım toz pembe gözlüklerimi kırdın attın.  Ben belki mutluydum kendi çizgifilmden bozma dünyamda. Sordun mu bana "görmek ister misin gerçekleri?" diye. Sormadın. Bana "en çok güvendiğim insanlar listesinde ilk 5teki 3 insanın bir olup arkandan Brezilya dizisi kıvamında yalan, dolan, entrika çevirdiğini bilmek ister misin?" diye sorsaydın emin ol sana "cehalet mutluluktur" derdim. Sormadın.
             Şimdi bitti ve gidiyorsun... Bak şimdi gidiyorsun deyince bi duygulandım. Aslında o kadar da kötü de... Şaka şaka defol git. Karşıma çıkarttığın veya karanlık kalplerini önüme serdiğin insanları da al ve git. Şimdi bizim 2018'le konuşacaklarımız var.
              Sevgili 2018,
              Hoşgeldin... Seni coşkuyla, kırmızı halılarla karşılamak isterdim ancak 2017'nin artığı olan bir sınavla boğuşuyorum. Sana 2017'den bahsedip canını sıkmayacağım. Senden sadece bir şey istiyorum. Onun için de iki seçenek sunuyorum. Ya pembe gözlüklerimi bana geri ver ya da dünyayı pembe yap. Bak ne kadar ufak bir istek. Bence yapabilirsin. 2017'nin içimde bıraktığı son umut kırıntısıyla söylüyorum. Her şey güzel olacak...