Güneş Gözlüğü

         "'Yapmam dediğim ne varsa yaptım, kınadığım ne varsa başıma geldi.' diye düşündü yağmurlu ve buz gibi bir havada topuklu ayakkabılarıyla koşarcasına okula gitme çabasında olan güneş gözlüklü kız." Hadi bu cümledeki yanlışlığı bulalım. Tükürdüğünü itinayla yalaması mı? Bunu kendine gönül rahatlığıyla itiraf etmesi mi? Buz gibi havada okula gitmesi mi? Yoksa geç kalması mı? Tabiki hiçbiri. Bu cümledeki hata güneş gözlüğü kaynaklı. Kızımızın burada güneş gözlüğü takmasındaki amaç elbette ki sezon dışı olduğu için yüzde elli indirimden "Oh my God!" liraya aldığı tırıvırı marka gözlüğünü elaleme göstermek değil. Çok değil birkaç yıl önce bu havada bu şekil birisini görse içinden tam olarak da bu düşünceler geçerdi. Ama artık geçmez. Çünkü hayatın "ASLA"ları yedirmek amaçlı bin bir oyun peşinde olduğunu isot acısı şeklindeki deneyimleriyle öğrendi. Evet gözleri de tam isot acısı sürülmüş gibi yanıyordu. Uykusundan feragat ederek yarım saatini verdiği makyajı şimdiden allak bullaktı. Böyle olacağını bile bile "gözlük belki korur da akmasını önler" umutlarıyla çıkmıştı yola. Ah bu "makyajsız evden çıkmam" davaları... Kendine okkalı bir küfür savurdu eliyle akan göz yaşlarını makyajını daha da rezil etmeden silmeye çalışırken. Kendine şöyle bir dışardan bakınca sırıtmaktan kendini alamadı. Sabahın köründe ağlayarak koşan genç, bakımlı bir kadın... Altından aşkı memnular, yaprak dökümleri çıkabilecek bu manzaranın orijinali insanı hayal kırıklığı denizinde boğulmaya sevkedebilirdi. Vardığı yerde bütün gün bir kelime öğrenmek adına kafasını patlatacak, belki hocasından azar işitecek, eve dönme anına kadar "bir aralık bulsam da ders çalışsam" diye fırsat kollayacaktı... Daha dün "hayat ne kadar da güzel" demişti. Anlaşıldı, bütün gün kendine sövmekle geçecekti. Kapıdan girdiği sırada bir yandan da şemsiyesini kendini daha fazla ıslatmayarak kapatmaya çalışırken, " bu gün Göz'e gideceğim" diye söz verdi kendine. Tutmayacağını bile bile...