En

        Mutluluğu çok yanlış yerlerde aramıyor musunuz? Daha doğrusu mutluluğu fazla aramıyor musunuz? Hep daha fazlası hep "önündeki engeli aşınca mutluluğa ulaşma düşüncesi..." İtiraf etmeliyim ben de böyleydim. Lisede üniversite sınavını kazanınca her şeyin mükemmel olacağını, mutluluğun bana bir tepsi içinde sunulacağını düşünüyordum. Güzel olmadı mı? Oldu. Ama olmasının nedeni benim bu düşüncemden ve yarattığım hırslardan vazgeçmiş olmamdan kaynaklıydı.
       Hep bir yarış... En başarılı, en iyi, en güzel, en, en, en daha çok en olma isteği. Sevgilin mi var? En yakışıklısı, en güzeli senin sevgilin... İşe mi gireceksin? En rahatı yine seninki... Sınav mı var? En başarılı sen olacaksın... Evlendin mi? En güzel evlilik hayatı seninki... Acı mı çekiyorsun? Yine en çok seninki... Yok öyle bir dünya! Olmasın da en zeki, en iyi, en güzel sen olmak zorunda değilsin.  Her sınavda başarılı olamayabilirsin. İnan bana başarısızlığın da güzel bir tadı var. Biraz ekşi, biraz acı ama alışıyorsun. Alıştıkça seviyorsun. Mutluluğu hep ilerde aramaktansa şu an elindekilerle mutlu olabilmeyi başarıyor musun? Asıl başarılı sensin. Olay "şu olsun her şey güzel olcak, bu geçsin huzura ereceğim"e kaldıysa, yazık sana. Bir arayışla tüketeceğin, bir solukluk ömrün var. Kolay gelsin. Ben gidip yine ne kadar şanslı olduğumu düşünerek huzurlu bir uykuya dalacağım. En mutlu günler sizin olsun, bana birazı da yeter...