eskiden savaşlarda bir ülke gider diğerini fethederdi. topla tüfekle meydanda yapılırdı savaşlar. artık öyle değil ki. içten içe bağımsızlığımız elimizden alınıyor. kendi kendimize yetebilecek bir ülkeyken, dünyanın en verimli topraklarından olan mezopotamyada kurulmuş bir ülkeyken sebzemizi bile dışarıdan alır olduk. o kadar tembelleştirildik ki nasıl olsa kasapta satılıyor diyerek hayvancılıktan vazgeçtik. anca yatarlar diyerek güldüğümüz Yunanlılardan beter olduk. gözümüz bağlandı bağlayanın bir bildiği vardır diyerek gözümüzdeki bandı bile çıkarmadık. ülkemiz yabancı ülkelerin pazarı oldu sesimizi çıkarmadık. şimdi dünyanın en pahalı etini yiyoruz ve ne yapıyoruz? hiçbir şey. kafamıza vurulup ekmeğimizin alınmasına öyle alıştık ki bu uruma isyan edenlere tuhaf bir şey yapıyorlarmış gibi bakıyoruz. sizi bilmem ama ben neslimden utanıyorum....
0 yorum:
Yorum Gönder