Eksiğim, eksildim…
Dolu bardağa son damla geldi taştım, eksildim
Ağladım, çok ağladım gözyaşlarımdan eksildim
Korkutum, o kadar çok korktum ki ruhumdan eksildim
Korktuğumu söyleyemedim bu sefer de dürüstlüğümden eksildim
Sıkıldım, sıkıştım ruhumdan eksildim
Karalara büründüm renklerimden eksildim
Düzelemedim, beceremedim
En çok da kendimden eksildim.
Diyor ya adı bilinmeyen bir şair
”Rakı doldur!” dedim, “eksilmesin!”
ben bazen eksilirim biraz
aslında hepimiz eksilirmişiz biraz
bunu sonradan öğrendim
Ben aslında her şeyi sonradan öğrendim
herkes herkesi sonradan öğrenirmiş
bunu da sonradan öğrendim.
0 yorum:
Yorum Gönder